Twintig jaar geleden was de 53-jarige Sander Klaasen voor het eerst te vinden op de velden van sportclub Roef! in Moergestel. Inmiddels is hij zo’n vijftien jaar coach van één soft- en één honkbalteam. Hij is fanatiek, maar: "Het gaat niet altijd om prestaties." De Nieuwsklok is op zoek naar coaches en aanvoerders van sportteamsuit de gemeente OIsterwijk die hun verhaal willen doen. Interesse? Stuur dan een e-mail met korte motivatie en een actiefoto naar redactie-nieuwsklok@emdejong.nl
Door Marloes Smits
Sander is coach van het senioren honkbal herenteam 1 en het softbal damesteam onder de 21, waar tevens zijn dochter bij zit. Hij werd vijftien jaar geleden coach bij het herenteam, waar hij destijds vijf jaar speelde. Later kwam daar het damesteam bij. “Ik heb tot vorig jaar zelf nog meegespeeld. Dat gaat nu helaas niet meer, maar het coach zijn lukt gelukkig nog wel.”
Het coach zijn kent vele taken: “Het is per team verschillend. Bij de dames onder 21 is het veel meer dingen uitleggen dan bij het herenteam. Het is vooral de boel in goede banen leiden bij de wedstrijden en alles een beetje organiseren.” Dat laatste is met name nodig bij het herenteam. “Die hebben natuurlijk wat drukkere levens en gaan meer op stap en op vakantie. Daar is het dan wat meer organiseren dan bij de dames,” legt Sander uit.
Omgaan met teleurstellingen
Softbal kent als sport belangrijke aspecten waar Sander zelf ook van heeft geleerd. “Het is een sport waarbij je moet omgaan met teleurstellingen. Het mooiste is dan ook als iets lukt dat je van tevoren in gedachten had.” Dat hoeven geen moeilijke dingen te zijn. “Bij de dames was het doel een keer: probeer diegene uit te tikken. Dat is toen gelukt en dat is mooi om te zien.” Hij merkt dat veel mensen moeilijk kunnen omgaan met teleurstellingen. “Het is prima als een keer iets mislukt, als je maar je best doet.” De coach benadrukt dat het soms ook gewoon gaat om plezier hebben. “Het gaat niet altijd om prestaties. Soms is het gewoon leuk om na school over een veld te rennen en je ding te doen.”
Tevens heeft hij geleerd dat zijn houding effect heeft op het team. “Hoe je in de wedstrijd zit, straalt ook uit naar de rest van het team. Ik ben dus echt meer gaan nadenken over hoe ik er sta.” Al vindt hij dat nog weleens lastig. “Ik ben heel fanatiek en kan slecht tegen mijn verlies. Daardoor ben ik soms wat luidruchtig.” Maar Sander ziet zichzelf zeker als een goede coach. “Ik sta er wel als het moet.” En of hij denkt aan stoppen? “Zolang ik er dingen van leer en ik het leuk vind, blijf ik het doen. Al heb ik niet het idee dat ik het tot mijn zeventigste blijf doen,” lacht hij.
Vriendschappelijke sfeer
“Het is geen populaire sport, dus ik wil gewoon graag dat mensen terugkomen.” Hij vindt het dan ook belangrijk dat mensen zich welkom voelen bij de club. “We hebben mensen gehad die er niks van konden, maar jaren hebben meegespeeld. Dat kan gewoon prima. Iedereen is welkom bij ons,” vertelt Sander. Er hangt volgens hem dan ook een vriendschappelijke sfeer in het team. “Een groot aantal doet het voor de sport, maar ook een aantal voor de uitjes ernaast. Denk bijvoorbeeld aan het drankje na de training.”
Voor nu kijkt Sander vooral uit naar het nieuwe seizoen. “Ik vind het wel weer leuk om te beginnen en dat we lekker naar buiten kunnen. Nu spelen we in de zaal, maar dat vind ik niks.” Het is dus nog even wachten, want het nieuwe buitenseizoen begint pas in april. Dan kan de enthousiaste coach weer langs de lijn staan om zijn team te leiden...